Kształtowanie się zawodu kominiarza

Kominiarz - rzemieślnik zajmujący się czyszczeniem i sprawdzaniem stanu technicznego przewodów kominowych dymowych, spalinowych i wentylacyjnych.

Zawód powstał wraz z postępem technologicznym na świecie, początkowo wypuszczano spaliny na zewnątrz bądź przez szczeliny w dachu (do dziś pozostała nazwa tych szczelin "dymniki" są to okienka oświetlające strych). Już w IV wieku drabina zaczęto budować kominy. Były one szerokie, najczęściej w wymiarze 1 × 1 m i niskie. Równolegle z rozwojem budowy kominów powstał i kształtował się zawód kominiarza.

Początkowo zadaniem jego było oczyszczanie kominów i przewodów z sadzy. Wykonywanie usług kominiarza było uzależnione wyłącznie od dobrej woli właścicieli budynków i niejednokrotnie przez nich lekceważone. Gdy zauważono straty, jakie powodują pożary wywołane złym stanem kominów, wprowadzono przymus czyszczenia kominów i obarczono kominiarza obowiązkiem czuwania nad stanem kominów.

Zakres pracy kominiarza objął szeroką działalność profilaktyczną, polegającą na zapobieganiu szkodom, jakie mogą powstać wskutek nieprawidłowego funkcjonowania przewodów kominowych i urządzeń grzewczo-kominowych. Wraz ze wzrostem zadań kominiarzy zmieniono formę uzyskiwania uprawnień zawodowych. W Polsce od 1939 r. rzemiosło kominiarskie zostało zaliczone do rzemiosł koncesjonowanych. Samodzielne wykonywanie zawodu po uzyskaniu uprawnień mistrzowskich czy czeladniczych uzależniono od przyznania koncesji zobowiązującej do ponoszenia odpowiedzialności za okręg kominiarski.

Dziś nie istnieje już coś takiego jak okręgi kominiarskie, rzemiosło kominiarskie działa na prawach wolnego rynku, lecz nie zwalnia to właścicieli budynków i innych obiektów budowlanych z obowiązku korzystania z usług kominiarskich, o których mowa w (DZ.U. nr 92 z 1992 r. poz.460 z późniejszymi zmianami).

Źródło: Wikipedia